Beste Jan (een verhaal over nut en onnut van certificering),
Onlangs heb ik weer gelegenheid gehad om een BiSL Foundation training te verzorgen en ik ben nu druk bezig met de voorbereidingen voor de BiSL Advanced training. Dat vind ik leuk. Ik vind het fijn om mijn passie voor het vakgebied BIM en de ondersteuning daarvoor in de vorm van BiSL te kunnen delen met anderen. En ik haal veel energie en plezier uit het praten over het vakgebied met mensen die ook in dat vakgebied actief zijn. En dat we in de trainingen vaak veel breder gaan dan sec voor het examen benodigd is, dat lijkt iedereen te waarderen of daarvan in elk geval niet wakker te liggen.
Tijdens dergelijke gesprekken en discussies bij trainingen en workshops hoor ik vaak bijzonder mooie voorbeelden uit de dagelijkse praktijk over hoe dingen kunnen of hoe dingen juist niet zouden moeten gaan. Dat levert bij alle deelnemers vaak ook weer nieuwe inzichten en bruikbare tips op.
Zoals al vermeld, mocht ik onlangs weer een groep cursisten bezighouden over BiSL. En na het einde van de twee trainingsdagen stond een examen gepland. Hoewel examenkoorts weer aanwezig was, had ik uit de discussies en presentaties tijdens de training al lang opgemaakt, dat iedereen het examen ruimschoots zou moeten kunnen halen. En inderdaad, iedereen was geslaagd. Maar nu viel me iets op, dat ik wel vaker tegen ben gekomen. De kandidaat die tijdens de training het meest serieus met zijn vak bezig was en veel toepassing van het model op zijn dagelijkse praktijk aan het analyseren was, had de laagste score voor het examen. En de kandidaten die duidelijk wat verder van het vakgebied af stonden hadden veel hogere scores.
Wil dat dan zeggen, dat de kandidaat met de laagste score de slechtste functioneel beheerder is? Of wil dat zeggen, dat de kandidaten met de hoogste scores de beste functioneel beheerders zijn? Voor beide vragen is het antwoord: nee. Afgezien van het feit dat studeren voor een examen en een examen halen een studententrucje is (waaraan ik mijzelf ook wel eens schuldig heb gemaakt), is een examen halen absoluut geen garantie voor een in de praktijk succesvolle functioneel beheerder. Natuurlijk helpt het om structuur in het eigen werk te onderkennen (daar helpt BiSL absoluut bij en dat wordt getoetst op het examen). Maar daarnaast spelen nog veel andere factoren een rol, zoals communicatie, inleefvermogen, kennis van de bedrijfsprocessen, inzet en enthousiasme. Maar ook de wil en het vermogen om af en toe eens buiten je eigen afgebakende stukje te kijken en de toekomst te projecteren op je huidige systemen en je huidige werk!
Moeten we dan maar stoppen met certificering? Nee absoluut niet! Het BiSL- framework geeft een goede checklist en structuur en biedt houvast om allerlei verbanden en relaties in het werk van de functioneel beheerder te ontdekken en deze functioneel beheerder hiermee te ondersteunen. En de BiSL Foundation en de BiSL Advanced trainingen vormen een mooie gelegenheid om je dat eigen te maken en met vakgenoten ervaringen uit te wisselen. Maar een certificaat heeft helaas wel te weinig voorspellende waarde over de toepassing in de dagelijkse, eigen praktijk.
Kop op Jan, voor mij was jij de beste! Op naar het BiSL Advanced-examen!!