De vakgebieden van Business Informatiemanagement (BIM) en IT Management lijken meer en meer complex te worden. Ik ben op zoek gegaan naar oorzaken voor deze toenemende complexiteit.

Zoals altijd zijn er natuurlijk weer diverse oorzaken, Maar er is één waarneming die er toch wel uitspringt. Wij, de vakspecialisten en professionals hebben de neiging om voor iedere nieuwe uitdaging een nieuw stuk theorie te ontwikkelen, met eigen termen en afkortingen. Deze nieuwe theorie wordt vervolgens de organisatie in geslingerd om te helpen met de oplossing.

Op zich goedbedoeld en lovenswaardig. Maar in de praktijk zie ik dit nogal eens averechts werken. De nieuwe terminologie wordt weliswaar geïntroduceerd in de organisatie, maar is net niet helemaal volledig en zorgvuldig gedefinieerd. En vooral is wordt het nieuwe concept vrijwel altijd onvoldoende gepositioneerd ten opzichte van de al bekende concepten en methoden die de normen en waarden binnen de organisatie vormen. Daardoor ontstaat er vanzelf binnen de organisatie een soort argwanende terughoudendheid voor weer iets nieuws. Dat is natuurlijk ook weer jammer.

Wat de situatie dan nog verergert, is dat consultant, goeroe of management vrij star vasthouden aan de nieuwe concepten. Logisch, want ze beloven immers bepaalde problemen op te lossen. In de ijver wordt dan vooral gewerkt aan profilering van het nieuwe en wordt het nieuwe afgezet tegen het bestaande. Dit dus, in plaats van te kijken hoe het nieuwe ingepast kan worden in het bestaande.

Dat hierdoor bepaalde frictie ontstaat is duidelijk. En deze frictie wordt nog vele malen versterkt als de medewerkers binnen de organisatie net te weinig kennis hebben en / of onvoldoende assertief zijn om goed door te vragen om al het nieuwe goed te doorgronden.

Ergo: aan de toch al volle en ingewikkelde bak met methoden, technieken, concepten worden weer extra onderdelen toegevoegd. Op zich zijn al die losse onderdelen waardevol om specifieke onderwerpen aan te pakken, maar in de volle gereedschapskist van de BIM-professional is bijna niets meer terug te vinden en de onderlinge samenhang van alle tools in de gereedschapskist raakt steeds verder uit het zicht. En daarmee loopt de praktische toepasbaarheid van het geheel aan tools verder terug.

Toch jammer. Maar er is ook hoop: uit chaos creëert men orde en om orde te kunnen creëren moet er eerst chaos komen. Of ben ik nu te cynisch?